‘Wat ik straks ga doen? Ach, ik zie wel…’

Te druk om over je toekomst na te denken? Te bang om keuzes te maken die je dichter bij écht werkplezier brengen? Zonde! Ontwikkel jezelf. Stel passende doelen. Zo draag je bij aan je eigen duurzame inzetbaarheid. Graag neem ik je mee in twee praktijkvoorbeelden.

1) Bert doet al 15 jaar hetzelfde

Na zijn middelbare onderwijs is Bert bij de bank gekomen en daar is hij 15 jaar blijven werken in dezelfde functie. Door boventalligheid kan hij nu niet bij zijn werkgever blijven werken. Opleidingen heeft hij in die 15 jaar niet meer gevolgd. Hij weet dat dit niet handig is, maar ach. Hij zat toch prima op zijn plek? Natuurlijk merkte hij wel dat hij niet meer alle kennis up-to-date had. En hij deed eigenlijk alleen nog de wat makkelijkere klanten. De moeilijke klanten schoof hij door naar collega’s. In ruil daarvoor heeft hij wat administratieve dingen opgepakt. Leuk was dat niet. Maar ja, zo kon hij aan het werk blijven.

En nu is hij boventallig
Wat moet hij nu? Hij weet het niet. Kennis heeft hij niet voldoende om elders in dezelfde functie aan de slag te gaan. En geen idee wat hij anders zou willen doen. Nooit zo over nagedacht… Bert is door zijn leidinggevende ook niet gestimuleerd om hier over na te denken. Bert geeft aan dat hij zich een beetje nutteloos voelt en weinig energie heeft. Hij is wat uitgeblust.

Hij én zijn werkgever hadden samen doelen moeten stellen
Bert had een opleiding kunnen volgen. Had ontwikkelingen in zijn vakgebied kunnen volgen. Had kunnen praten met een coach of zijn leidinggevende. Zijn werkgever had hem kunnen vragen naar zijn plannen voor de toekomst. Ook als het had betekend dat Bert niet meer op zijn plek zat en zijn toekomst wellicht in een andere functie of buiten de organisatie zou liggen, ook dan was het goed geweest dit gesprek aan te gaan. Zo kun je samen doelen stellen.

2) Eva hikt tegen de overname van de groentewinkel aan

Al jaren werkte zij mee in de winkel van haar ouders. Zo werd zij klaar gestoomd voor de overname. Hoe dichterbij dit komt, des te meer gaat het Eva tegen staan. In een gesprek dat ik met haar had over haar competenties en toekomstdromen, bleek al gauw haar passie voor het vak. Eva komt graag in contact met de klanten. Ze wil alles voor haar klanten doen. Ze geniet volop van de interactie. Dit is wat zij tot nu toe deed in de zaak. Nu ze het bedrijf overneemt, verdwijnt dit.

Ze is bang dat er geen ruimte meer is voor haar passie
Eva zal met name het personeel aansturen, bestellingen en de administratie doen. ‘Gedoe’ was haar letterlijke benaming hiervoor. Ik heb haar gevraagd waarom ze dan kiest voor ‘gedoe’. Voor Eva was dit geen keuze: Ze voelde zich verantwoordelijk richting haar ouders om dit te doen. Dat zij hier zelf niet gelukkig van werd, dat nam zij voor lief. Natuurlijk wist ze dat dit niet verstandig was, maar ze had toch geen keus?

Eva koos bewust voor een andere functie binnen de zaak
Samen met Eva hebben we gesproken over de keuzes die ze had. En wat denk je? Ze heeft de zaak overgenomen! Maar niet in de rol zoals die er voor haar lag. Ze heeft een goede bedrijfsleider aangenomen die zich met de zaken bezighoudt die voor haar ‘gedoe’ zijn. Zelf kan ze doen wat ze graag doet.

Benieuwd naar de mogelijkheden rondom duurzame inzetbaarheid?

Neem dan contact met me op!